Οι Έλληνες είχαν παρατηρήσει από πολύ νωρίς τις μορφές που τα σύνολα των
άστρων σχηματίζουν στον ουρανό, την θέση που αυτά έχουν σε αυτόν, τις διάφορες
ώρες που ανατέλλουν και δύουν ανάλογα την εποχή του χρόνου και τι προσφέρουν
στην ναυτιλία και στις αγροτικές δουλειές. Τα σταθερά αστέρια φαίνεται πως έχουν μεγαλύτερη θέση στην ελληνική μυθολογία.
ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΑ
O
Αστερισμός
του Ωρίωνα ήταν αντικείμενο πολλών θρύλων, που αναπτύχθηκε κυρίως στις νησιωτικές περιοχές. Ο Ωρίωνας ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης.
Οι ναυτικοί τον φαντάζονταν σαν έναν γίγαντα-κυνηγό
που διατρέχει τον ουρανό με την χρυσαφένια του ασπίδα. Άλλοτε κυνηγά τις
Πλειάδες, που τρέχουν να κρυφτούν στα βαθύ του Ωκεανού και άλλοτε σκοτώνεται,
είτε από τα βέλη της Άρτεμης είτε από τσίμπημα σκορπιού. Ο μύθος αναφέρει πως
κάποτε ο Ωρίωνας καυχήθηκε στην Άρτεμη και στην Λητώ, πως μπορούσε να αφανίσει
τα ζώα της Κρήτης και η Γαία οργισμένη, γέννησε έναν σκορπιό, που το τσίμπημα
του ήταν μοιραίο για τον Ωρίωνα. Ο θάνατος του Ωρίωνα που συμβαίνει όταν μπει ο
χειμώνας, συμβολίζει το αστρονομικό φαινόμενο του σβησίματος του, όταν ο ήλιος
μπαίνει στον Σκορπιό.
Άλλος μύθος λέει πως η Άρτεμη ερωτεύτηκε τον
Ωρίωνα και ο Απόλλωνας για να τον απομακρύνει από κοντά της προκάλεσε την Άρτεμη να στοιχηματίσει μαζί του, πως
δεν μπορούσε να πετύχει ένα σκοτεινό σημάδι πέρα στην θάλασσα. Η θεά αγνοώντας πως ο στόχος ήταν το κεφάλι του Ωρίωνα, τον πέτυχε και τον
σκότωσε. Απαρηγόρητη η θεά για τον άδικο θάνατο του αγαπημένου της, τον ανέβασε στον ουρανό.
Οι ναυτικοί αντικρίζουν το κεφάλι του Ωρίωνα στον
ουρανό, ενώ τα πόδια του είναι βυθισμένα μέσα στην θάλασσα.
Στην Υρία της Βοιωτίας, ο μύθος λέει πως ο
επώνυμος ήρωας της περιοχής Υρευς, γιος του Ποσειδώνα και της Ατλαντίδος
Αλκυόνης είχε δεχτεί στο παλάτι του τον Δια, τον Ποσειδώνα και τον Ερμή. Οι
αθάνατοι για να τον ανταμείψουν του χάρισαν στα γεράματα έναν γιο.
Γονιμοποίησαν το δέρμα του βοδιού που τους πρόσφερε στην θυσία, διέταξαν να το
θάψει στην γη και να μην το βγάλει εάν δεν περάσουν 9 μήνες. Ύστερα από εννέα
μήνες γεννήθηκε ο Ωρίωνας. Αυτός ο «καθυστερημένος» μύθος είχε σκοπό να
αναδείξει την δύναμη του Ωρίωνα που είχε τρεις μεγάλους θεούς για πατέρες του.
ΚΥΝΑΣ - ΣΕΙΡΙΟΣ
Ο Ωρίωνας στο «ουράνιο κυνήγι» του, συνοδεύεται
από έναν σκύλο (τον αστερισμό Κύνα ή αλλιώς Σείριο). Η ομηρική ποίηση που δεν
γνωρίζει ακόμα το όνομα του, εξυμνεί την φωτεινή του λάμψη, που την παραβάλει
με την αστραφτερή πανοπλία του Αχιλλέα ή του Διομήδη.
Ο Σείριος το πιο λαμπρό αστέρι, κάνει την
εμφάνιση του μέσα στο κατακαλόκαιρο και σύμφωνα με τον Ησίοδο ξεραίνει το δέρμα
των ανθρώπων και λυσσάνε τα σκυλιά. Άλλωστε στη φαντασία των ανθρώπων είχε
ταυτιστεί σαν ένα μανιασμένο σκυλί, γι αυτό και έδωσαν στον αστερισμό το όνομα
του. Οι άνθρωποι για να εξορκίσουν τα δεινά που προκαλούσε από την «λύσσα» του,
επικαλούνταν ένα ουράνιο στήριγμα. Προστάτης τους ήταν ο Αρισταίος, που στην
Κέω (Κέα) μετριάζει κατά την βούληση του, την φλογερή θερμότητα του ουρανού. Πολύ
καιρό ο Σείριος πυρπολούσε τις Κυκλάδες και προκαλούσε πανούκλα και ξηρασία,
καταστρέφοντας τις σοδειές των ανθρώπων. Οι θεοί ως βοήθεια έστειλαν τον
Αρισταίο, που εγκατέλειψε τα λιβάδια της Βοιωτίας για να πάει στις Κυκλάδες. Ο
Αρισταίος θυσίασε στον Σείριο, για να τον εξευμενίσει και φύσηξαν τότε τα πρώτα
μελτέμια, που επί σαράντα μέρες δροσίζουν το Αρχιπέλαγος. Από εκείνη την εποχή
οι ιερείς της Κέας προσφέρουν κάθε χρόνο εξιλαστήριες θυσίες, πριν φανεί ο
αστερισμός του Κυνός (Σείριος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου